4

Obudziłam się z strasznym bólem głowy. Nic nie pamiętam z wczorajszej nocy. Tylko jakieś rozmazane obrazy, nie chciałam otworzyć oczu. Dziwnie się czułam jakby nie u siebie, lekko otworzyłam oczy, coś mi się nie zgadzało. W tym pokoju było za jasno, usiadłam i spostrzegłam się, że nie jestem u siebie. Nagle do pokoju wszedł Klaus:

- Klaus co ty tu robisz ? – podciągnęłam kołdrę pod szyję.

- Kochana jesteś w mojej sypialni – uśmiechnął się zadziornie.

- Że co? Jak ? – nie mogłam znaleźć odpowiednich słów.

- Byłaś wczoraj bardzo pijana, a nie chciałaś dać mi kluczy więc cię wziąłem do siebie- przysiadł na skraju łóżka, nadal się uśmiechał.

- super, a obiecałam sobie, że się nie opije. – spuściłam głowę. Klaus zaczął się śmiać, ja też cicho zachichotałam.

- Zejdziesz na dół zrobiłem śniadanie – uniósł pytająco brwi.

- czekaj, czekaj gdzie są moje ubrania ? – rozglądałam się po pokoju szukając moich rzeczy.

- no właśnie nie ma, bo zalałaś je czerwonym winem i są w koszu – i pokazał i rząd pięknych białych zębów.

- co ? to co ja mam teraz włożyć – byłam zła -kurcze mam teraz  w prześcieradle chodzić.

- nie oczywiście, że nie będziesz w prześcieradle chodzić – wstał z łóżka i z uśmiechem podszedł do szafy, wyciągnął z niej szary duży T-Shirt. Rzucił mi go prosto w ręce.

- wyjdź muszę się przebrać – wskazałam na drzwi, a on spokojnie wyszedł. Wciągnęłam na siebie koszulkę, przeglądnęłam się w lustrze. Całkiem ci w nim do twarzy, odezwałam się sama do siebie.

- Klaus gdzie jest łazienka – powiedziałam normalnie, wiedziałam dobrze, że mnie usłyszy.

- pierwsze drzwi po prawej – odpowiedział mi, a ja szybko udałam się do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i wysuszyłam włosy i powoli zeszłam na dół. Dom Klausa był duży, miał inny styl niż ten rodzinny. Wszystko było takie nowoczesne, ale miał też nutkę klasyki. Weszłam do kuchni usiadłam przy stole gdzie było pełno smakołyków, wzięłam sobie gofra i zaczęłam jeść.

- Klaus pyszne – uśmiechnęłam się do niego, on też jadł gofra.

- Dziękuje, miło to słyszeć – Czułam jak na mnie patrzy, tak inaczej. Czułam się wcale nie skrępowana, przeżuwałam starannie każdy kęs. Gofry mi nie wystarczały potrzebowałam krwi.

- Dzięki za śniadanie ale muszę już iść – wstałam, ale on znalazł się bardzo szybko naprzeciw mnie.

- Nie Caroline, nie uciekniesz mi jeszcze – przejechał mi opuszkami palców po policzku. Moje ciało przeszedł dreszcz, fala dziwnego ciepła. Patrzyłam mu w oczy jakoś nie mogłam odwrócić wzroku.

- Zrozum potrzebuje krwi – w końcu udało mi się odwrócić wzrok.

- Krwi powiadasz, brunetkę ? blondynkę ? – zrobił pytającą minę.

- woreczka krwi Klaus – dalej staliśmy blisko siebie. Klaus podszedł do lodówki i wyją jeden woreczek i podał mi go.

- dzięki – udałam się do kanapy usiadłam na niej i zaczęłam pić. Gdy już skończyłam, rzuciłam pusty woreczek na stolik.

- Caroline co chcesz dziś robić ? – powiedział siadając obok mnie. – możemy po prostu odpocząć, odczuwam skutki wczorajszej imprezy. – oparłam głowę o oparcie i zamknęłam oczy. Czułam jak Klaus przysuwa się do mnie.

- Masz racje możemy odpocząć – wziął w palce mój kosmyk włosów i zaczął się nimi bawić. Uśmiechałam się sama do siebie, otworzyłam oczy Klaus nie przestawał.

- Klaus to jest dziwne – popatrzyłam na niego.

- co jest dziwne ? – zabrał rękę

- to co robisz, zabierasz mnie do siebie, kokietujesz, ja się czuje z tym dziwnie – miałam mieszane uczucia, dziwnie mi się nagle zrobiło.

- Caroline – spojrzał mi głęboko w oczy – pierwsza zasada prawdziwego życia, rób to czego najbardziej się boisz- uśmiechnął się i mnie pocałował. Miał takie miękkie usta, był taki delikatny. Moja głowa była pusta wszystko zniknęło był tylko Klaus, oplotłam rękami jego szyję tak, że na nim siedziałam. Klaus błądził rękami po moich plecach, jego usta nie odrywały się od moich. Był to długi, bardzo długi pocałunek.  – Klaus czekaj – oderwałam się od niego i próbowałam trzeźwo myśleć.

- co się stało ? – wydał się szczęśliwy.

- nie możemy rozumiesz ! – spuściłam wzrok i skierowałam się w stronę drzwi.

- dlaczego, powiedz – zablokował mi przejście. Tak naprawdę nie chciałam stąd wychodzić, chciałam z nim zostać, ale nie mogłam to by się nie udało.

- Ty ja nie pasujemy do siebie rozumiesz – czułam, że mam mokre oczy.

- Nie pasujemy ? my się uzupełniamy rozumiesz ! ciągnie mnie do ciebie, chce być tam gdzie ty – powoli podszedł i pocałował mnie. Zamknęłam oczy…

************************************************************************

I jest kolejny podoba mi się nawet, miałam bardzo ciężki tydzień dziękuje za wszystkie słowa i liczę, że zostawicie komentarz :)